Το αρχικό σοκ και η θλίψη, όμως, μετατρέπονται σε οργή στη συνειδητοποίηση του ότι μια ανθρώπινη ζωή, στην Ελλάδα των μνημονίων, στην Ελλάδα του κανιβαλισμού και της εξαθλίωσης, κοστολογείται στα 1,40 ευρώ.
Ο Θανάσης δεν πέθανε. Τον δολοφόνησαν.
Σε αυτό τον φόνο φυσικός αυτουργός ήταν ο ελεγκτής που όταν τον άκουσε να του ζητά να τον «συγχωρήσει» για το «έγκλημά του», λέγοντας : «είμαι άνεργος, αλήθεια σου λέω. Και οι γονείς μου δεν έχουν δουλειά. Είμαστε σε τραγική κατάσταση», συνέχισε να τον τραμπουκίζει και παρανόμως να τον κατακρατεί εντός του τρόλεϊ παρά τη θέλησή του.
Σε αυτό τον φόνο ηθικοί αυτουργοί είναι οι επικεφαλής του Υπουργείου Συγκοινωνιών, ο Υπουργός, όλοι όσοι πολιτικά οδηγούν το λαό σε εξόντωση προκειμένου να εξοικονομήσουν τις «σπονδές» στο «βωμό» των κεφαλαιούχων και των τραπεζικών ομίλων.
Ο θάνατος του νέου που δεν μπορούσε να πληρώσει το εισιτήριο στο τρόλεϊ είναι η συνέχεια μιας σειράς θανάτων :
Απολυμένοι δανειολήπτες που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις και βλέπουν τα σπίτια τους να βγαίνουν σε πλειστηριασμό, μακροχρόνια άνεργοι που δεν αντέχουν να βλέπουν τα παιδιά τους χωρίς τα αναγκαία προς το ζην, ασθενείς και ηλικιωμένοι που δεν έχουν τη δυνατότητα να εξοικονομήσουν ούτε τα φάρμακά τους, οικογενειάρχες που λόγω χρεών ζουν σε σπίτια χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό.
Χιλιάδες συνάνθρωποί μας που οδηγούνται σε αυτοκτονία πηδώντας από μπαλκόνια, αφήνοντας πίσω μόνο προβλήματα και πόνο στους δικούς τους.
Τα δάκρυα και οι συμπονετικές δηλώσεις σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι αυτονόητες, αλλά δεν αρκούν.
Ο κάθε σκεπτόμενος και ευαισθητοποιημένος πολίτης οφείλει να αντιδράσει μπροστά στην κτηνωδία που εκτυλίσσεται.
Ευτυχία Παπαλουκά, ανεξάρτητη Δημοτική Σύμβουλος Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας
